حضرت علی (ع ) :
نشانه ایمان آن است که : راستگویی را در آن جا که به زیان توست بر دروغگویی که به سود توست برگزینی بیش از آنچه عمل می کنی نگویی و درنقل سخن از دیگران تقوای الهی را منظور داری .
از دوستی با دروغ پرداز دوری کن که او چون سراب است دور را در نظر تونزدیک و نزدیک را دور نشان می دهد.
هر چه راشنیدی برای مردم حکایت مکن که همین برای آلودگی به دروغگویی کافی است .
آگاه باشید بدترین گفتار دروغگویی است .
از دروغگویی برکنار باشید که ازایمان فاصله دارد راستگو در ساحل نجات و بزرگواری است و دروغگو لب پرتگاه هلاکت وپستی است .
دروغ مایه ذلت و خواری است .
سرانجام دروغ سرزنش است .
برای دروغ پرداز مردانگی و جوانمردی نیست .
خداوند با فراموشی دادن به دروغگویان به ضرر آنها کمک کرده است .
با دروغگو دوستی برقرار مکن چون زندگی با اوتو را سودی ندارد خبر تو را برای دیگری نقل می کند و خبر دیگری را برای تو می گوید حتی اگر راست هم بگوید کسی او را تصدیق نمی کند.
عاقب دروغگویی بدترین عاقبت است .
نخستین کیفر دروغگو آن است که سخن راست او به او برمی گردد(کسی آن را نمی پذیرد)
بزرگترین خطاها نزد پروردگار زبان دروغگوست .
دو عمل از دروغ جدا نمی شود : بسیار وعده دادن و به شدت پوزش خواهی کردن
هیچ بنده ای طعم ایمان را نمی چشد تا دروغ چه شوخی آن و چه جدی را ترک گوید.
دروغگویی نه در کار جدی و نه در شوخی روا نیست و هیچ کدام از شما نباید به فرزندش وعده دهد و بعد وفا نکند. همانا دروغگو انسان را به گناه بد راهنمایی می کند و گناه بد به دوزخ .
دروغ در دنیا ننگ و عاراست و در آخرت عذاب جهنم است .
دروغ به زمینت می زند گرچه از آن ایمن باشی .
سرزنش تو بر دروغگویی همین بس که خود بدانی دروغگویی .
دروغگو امانتدار نیست و فاجر و بدکار نگهدارنده اسرار نیست .
هیچ خیری در دانش دروغگویان نیست .
دروغگویی و مردانگی با هم جمع نمی شوند.
برای دروغگو حیا و شرم نیست .
هر که به دروغگویی شناخته شود اعتماد به وی کم شود.
هر که به دروغگویی شناخته شود صداقت و راستگویی اش هم قبول نشود